Μενου

Μνημείο Ινδία-Πακιστάν

Τάχα Αθηνά (1936)

1983 | 90.5 x 103.5 εκ

Μελάνι και παστέλ σε βελούδο


Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

MCA.C57

Δωρεά της καλλιτέχνιδας


ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΡΓΟΥ

Ενότητα/Σειρά: Dancing in the Landscape

Είδος έργου: Σχέδιο

Θέμα: Μελέτη, Σύγχρονη Τέχνη

Τεχνικές: Σχέδιο


ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 η Αθηνά Τάχα δημιουργεί σχέδια και μακέτες αρχιτεκτονικών μνημείων που προορίζονταν για «Μνημεία Σφαγής», αφιερωμένα σε γεγονότα που σφράγισαν τη νεότερη και σύγχρονη ιστορία. Τα σχέδια, τα οποία ανήκουν στη συλλογή του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, αφορούν: 1) το Μνημείο Χιροσίμας-Ναγκασάκι, 2) το Μνημείο Εβραϊκού Ολοκαυτώματος, 3)το Μνημείο της Κεντρικής Αμερικής, και 4) το Μνημείο Ινδίας-Πακιστάν. Οι προτάσεις αυτές, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν το 1983 αλλά δεν υλοποιήθηκαν ποτέ, βάζει στο στόχαστρο τα θύματα των τραγωδιών και επιχειρεί να επουλώσει τις πληγές τους διατηρώντας ζωντανή τη μνήμη τους. Στόχος της είναι να προκαλέσει τη διέγερση της μνήμης του θεατή μέσω της σωματικής εμπειρίας και μέσω μιας προσωπικής διαδρομής που επιχειρεί να διαμορφώσει στις μορφολογίες των μνημείων. Η όλη αυτή της προσέγγιση παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο η γλύπτρια αντιλαμβάνεται την τέχνη της στο δημόσιο τομέα και πως επιθυμεί να την κάνει προσβάσιμη σε όλους και όχι μόνο σε μια πνευματική ελίτ, η οποία μπορεί να επισκέπτεται μουσεία ή να τη αγοράζει.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ

Η Αθηνά Τάχα γεννήθηκε το 1936 στη Λάρισα. Από το 1954 έως το 1959 σπούδασε γλυπτική στην Α.Σ.Κ.Τ. στο εργαστήριο του Μιχάλη Τόμπρου και παράλληλα πραγματοποίησε σπουδές στη Γαλλική Ένωση. Με υποτροφία του Ιδρύματος Fulbright πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Κολλέγιο του Obelin στο Οχάιο (1960-1961). Στη συνέχεια με υποτροφία του Ι.ΚΥ. μετέβη στο Παρίσι, όπου εκπόνησε διδακτορική διατριβή στην αισθητική και την ιστορία της τέχνης (1961-1963), ενώ παράλληλα πήρε δίπλωμα μουσειολογίας από τη Σχολή του Λούβρου. Το 1963 επέστρεψε στις Η.Π.Α. όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα και εργάστηκε για μια δεκαετία αρχικά ως βοηθός επιμελήτρια και στη συνέχεια ως επιμελήτρια στο Allen Memorial Art Museum του Κολλεγίου του Obelin. Από το 1973 έως το 1998 ανέλαβε τα καθήκοντα της καθηγήτριας γλυπτικής στο Κολλέγιο του Obelin και από το 1998 μετακόμισε στην Ουάσινγκτον και δίδαξε στο Τμήμα Τέχνης του Πανεπιστήμιου του Maryland. To έργο της έχει αποσπάσει δεκάδες βραβεία και έχει τιμηθεί με χορηγίες. Από το 1970 δημιουργεί μεγάλης κλίμακας υπαίθρια γλυπτική και εννοιολογική φωτογραφία. Εργάστηκε με μια μεγάλη γκάμα υλικών, όπως πέτρα, τούβλα, τσιμέντο, χάλυβας, νερό, φυτά και φωτισμό πραγματοποιώντας περισσότερα από πενήντα έργα δημόσιων παραγγελιών περιβαλλοντικής γλυπτικής σε πολλές αμερικανικές πολιτείες, όπως η Αλάσκα, η Αριζόνα, η Νέα Υόρκη, η Φιλαδέλφεια, η Φλόριντα κ.α. Από πολύ νωρίς στην καλλιτεχνική της σταδιοδρομία όρισε τη θεωρητική και μορφοπλαστική βάση πάνω στην οποία στήριξε το έργο της, στρεφόμενη στις νέες αντιλήψεις, για το χώρο, τον χρόνο και την ύλη. Το έργο της αναφέρεται στην κίνηση, τη ροή αλλά και την αρμονία του κόσμου, καθώς η επαφή της με τη θεωρία της σχετικότητας, η αρχαία φιλοσοφία, οι έρευνές της σε επιστημονικές θεωρίες για τη δομή του σύμπαντος και γενικότερα για θέματα που αφορούν στην κοσμογονία καθόρισαν το καλλιτεχνικό της ιδίωμα.