ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ

Γόνος φωτογραφικής οικογένειας, o Frederic Francois Boissonnas γεννήθηκε το 1858 στην Γενεύη. Μαθήτευσε στη Στουτγάρδη και τη Βουδαπέστη. Το 1887 ανέλαβε το οικογενειακό στούντιο ενώ σύντομα παντρεύτηκε και απέκτησε με την γυναίκα του Augusta εννέα παιδιά. Το 1900 πήρε το πρώτο βραβείο στην Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού. Ίδρυσε στούντιο σε Αγία Πετρούπολη, Λυών, Ρεμς, Μασσαλία και Παρίσι. Το 1903 πραγματοποίησε το πρώτο του ταξίδι στην Ελλάδα, χρονιά κατά την οποία φωτογράφισε και τον Παρνασσό κατά παραγγελία του Λόρδου Napier. Έκτοτε επισκέφθηκε πολλαπλά την χώρα στα πλαίσια συνεργασίας του με το ελληνικό κράτος. Το 1912 κατέπλευσε στη Μεσόγειο στα χνάρια του Οδυσσέα με τον Victor Bérard κι έπειτα στην Ήπειρο και τη Μακεδονία κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους. Το 1913 πραγματοποίησε ανάβαση στον Όλυμπο και θεωρείται ο πρώτος που κατέκτησε την κορυφή του. Συνέχισε με ταξιδιωτικές αποστολές σε Αλγερία, Σερβία, Ιταλία και Αίγυπτο. Παράλληλα με την φωτογραφική του πορεία έγινε γνωστός και για την έκδοση φωτογραφικών λευκωμάτων. Πέθανε στη Γενεύη σε ηλικία 88 ετών. Ο Fred Boissonnas φωτογράφησε τον ελληνικό χώρο επί τριάντα περίπου έτη, μαζί με τον συνοδοιπόρο του Daniel Baud-Bovy, πρύτανη της Σχολής Καλών Τεχνών της Γενεύης. Το φωτογραφικό του έργο συνδυαστικά με την εκδοτική του δραστηριότητα συνεισέφερε στη διαμόρφωση της εικόνας της σύγχρονης Ελλάδας στο εξωτερικό. Το 2004 το Ελληνικό Δημόσιο απέκτησε τις φωτογραφίες από Ελλάδα και Σερβία οι οποίες παραδόθηκαν στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης. Στο αρχείο περιλαμβάνονται περίπου 13.000 αντικείμενα (εκτυπώσεις, γυάλινες πλάκες, αρνητικά, contact / βιβλία, ημερολόγια, αλληλογραφία) της περιόδου 1903-1935. Με τη λήψη να πραγματοποιείται το 1919, δύο χρόνια μετά την καταστροφική πυρκαγιά που έπληξε την πόλη της Θεσσαλονίκης, η φωτογραφία αποτυπώνει ένα στιγμιότυπο από το εσωτερικό του ναού της Παναγίας της Αχειροποιήτου που λειτούργησε ως κατάλυμα για τους πυρόπληκτους. Σε πρώτο πλάνο στα δεξιά διακρίνονται πέντε μικρά παιδιά που κοιτάζουν προς το φακό. Γύρω τους αναπτύσσονται αυτοσχέδια δωμάτια που στήθηκαν πρόχειρα από υφάσματα κατά μήκος των κιονοστοιχιών καθώς και σειρές από απλωμένα ρούχα σε σχοινιά στο χώρο του ιερού. Στο βάθος και αριστερά είναι τοποθετημένες δυο εικόνες σε βάσεις κι ένας επιδαπέδιος μεταλλικός σταυρός ως στοιχειώδη εκκλησιαστικά αντικείμενα στον άδειο ναό. Η εκκλησία της Αχειροποιήτου μετατράπηκε σε τζαμί μετά την άλωση της Θεσσαλονίκης από τους Οθωμανούς και μετονομάστηκε σε Εσκί Τζουμά Τζαμί δηλαδή Τζαμί της Παλαιάς Παρασκευής καθώς η συνάθροιση των πιστών για την τέλεση της επίσημης μεσημβρινής προσευχής γινόταν την ιερή μέρα των μουσουλμάνων, την Παρασκευή. Έτσι από περιηγητές και λόγιους αναφέρεται ως ναός της Αγίας Παρασκευής στοιχείο που φαίνεται να δικαιολογεί τον τίτλο που έδωσε ο φωτογράφος στην εικόνα.