Ημερολόγιο 2002
Χατζηαργυρού Έρση (1951)
2002 | 250 x 100 x 30 εκ
Συρματοπλέγματα, ατσάλινες κλωστές, χώματα Λαυρίου
Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
MCA.MMCA.C656
Δωρεά της καλλιτέχνιδας
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΡΓΟΥ
Είδος έργου: Έργο τέχνης μεικτής τεχνικής
Θέμα: Γεωμετρική σύνθεση, Κατασκευή, Σύγχρονη τέχνη
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ
Το «Ημερολόγιο 2002» της Έρσης Χατζηαργυρού αποτελεί δείγμα του έργου της καλλιτέχνιδας αυτής της δεκαετίας, όπου δομικά στοιχεία του έργου τους αποτελούν σκληρά αλλά και εύπλαστα υλικά. Το συνταίριασμα των ατσάλινων κλωστών και των συρματοπλεγμάτων με το χώμα Λαυρίου και τα άλλα ταπεινά υλικά που «εγκιβωτίζει» στα τετράγωνα πλέγματα που δημιουργεί, μαρτυρούν την πρόθεση της καλλιτέχνιδας να αναπτύξει την έμπνευσή της ανάμεσα στο οντολογικό και το αισθαντικό. Η ανάλαφρη οπτική αίσθηση της κατασκευής, η οποία επιτυγχάνεται παρόλη τη χρήση των στιβαρών υλικών σε συνδυασμό με το επίπονο ράψιμο και πλέξιμο των υλικών για τη δημιουργία των πλεγμάτων πιστοποιούν την εξέλιξη της αφαιρετικής/εννοιολογικής προβληματικής της, η οποία την απασχολεί από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, την οποία κατά τη δεκαετία του 2000 αναπτύσσει με μια πιο μινιμαλιστική διάθεση.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
Η Έρση Χατζηαργυρού γεννήθηκε το 1951 στην Αθήνα, όπου αρχικά σπούδασε στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο με δάσκαλο τον Δ. Μυταρά (1970-1973). Στη συνέχεια μετέβη στο Παρίσι, όπου σπούδασε την τεχνική των βιτρώ στην École Superieure des Arts et Metiers (1976-1979), ενώ παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου και λιθογραφίας στην École des Beaux Arts, απ’ όπου αποφοίτησε το 1982. Παρέμεινε στο Παρίσι μέχρι την οριστική επιστροφή και εγκατάστασή της στην Ελλάδα το 1987. Στα πρώιμα έργα της το ενδιαφέρον της επικεντρώθηκε σε μεικτές τεχνικές, οι οποίες συνδυάζουν τη ζωγραφική με το κολάζ, που της επιτρέπουν να εισάγει στα έργα της υλικά της καθημερινής ζωής, όπως αποκόμματα εφημερίδων, εικόνες περιοδικών κ.ά. Σταδιακά, όμως, στρέφεται σε πιο αφηρημένες συνθέσεις, εγκαταλείπει τις δισδιάστατες επιφάνειες και ενσωματώνει στα έργα της το συρματόπλεγμα, που αποτελεί αφενός αφετηρία για τη στροφή σε μια περισσότερο εννοιολογική κατεύθυνση στην πορεία της, αφετέρου όμως την οδηγεί σε έργα που αναπτύσσονται πλέον σε τρεις διαστάσεις, ενώ στη συνέχεια δημιουργεί εγκαταστάσεις και περιβάλλοντα με διάφανα και φυσικά υλικά. Οι γεωμετρικές φόρμες δεσπόζουν στο έργο της με προεξέχοντα το τετράγωνο, τον κύβο και τις πυραμιδοειδείς φόρμες. Πραγματοποίησε τέσσερις ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, ενώ συμμετείχε σε ομαδικές εκθέσεις σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας και της Ευρώπης. Το 2001 εκπροσώπησε την Ελλάδα, μαζί με τους Νίκο Ναυρίδη και Ηλία Παπαηλιάκη, στην Μπιενάλε της Βενετίας, το 2002 στη 2η Μπιενάλε του Μπουένος Άιρες, ενώ το 2005 συμμετείχε στη Διεθνή Μπιενάλε Αθλητισμού και Τέχνης, στα Αυτοκρατορικά Ναυπηγεία της Σεβίλης.