ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ

Ο Κωνσταντίνος (Ντίκος) Βυζάντιος γεννήθηκε το 1924 στην Αθήνα. Πήρε τα πρώτα μαθήματα από τον ζωγράφο πατέρα του Περικλή Βυζάντιο και στη συνέχεια σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ (1938-42) με δασκάλους τους Κ. Παρθένη και Ο. Αργυρό. Με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης (1946) συνέχισε στο Παρίσι, στις Ακαδημίες Julian και Grande Chaumiére. Εγκαταστάθηκε και έζησε μόνιμα στη Γαλλία, όπου συνδέθηκε με προσωπικότητες όπως ο A. Giacometti, ο E. Ionesco, ο Κριστιάν Ζερβός και ο Δημήτρης Γαλάνης. Ασχολήθηκε επίσης με τη χαρακτική. Με αφετηρία την οπτική πραγματικότητα, τα έργα που ζωγράφισε τη δεκαετία του 1950 διακρίνονται για την έμφαση που έδωσε στο ατμοσφαιρικό, την εξπρεσιονιστική χρήση του χρώματος και τον τονισμό του ρόλου του φωτός. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, αξιοποίησε στοιχεία της αφαίρεσης, τα οποία συνδύασε με παραστατικά μοτίβα (ανθρώπινες μορφές, αντικείμενα της καθημερινής ζωής και νεκρές φύσεις), αποσπασματικοποιημένα και έντονα σχηματοποιημένα. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 επέστρεψε στις νεοπαραστατικές τάσεις, με θέματα νεκρές φύσεις που επιβάλλονται μέσα σ’ έναν ελλειπτικό χώρο. Η ανθρώπινη μορφή διεκδίκησε πρωταγωνιστική θέση στη ζωγραφική του από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 και η μανιεριστική επιμήκυνση των σωμάτων, ο προβληματικός χώρος, οι δυναμικές διαγώνιες, τα αντιρεαλιστικά στοιχεία, η αινιγματική ατμόσφαιρα και η απαισιόδοξη διάθεση έγιναν βασικά χαρακτηριστικά της ζωγραφικής του. Τιμήθηκε από τη γαλλική κυβέρνηση με τους τίτλους Chevalier des Arts et des Lettres (1985) και Officier des Arts et des Lettres (1990) και πραγματοποιήθηκαν μεγάλες αναδρομικές εκθέσεις του έργου του στη Γαλλία το 1997 (Espace des Arts, Chalon-sur-Saône) και στην Ελλάδα το 2007 (Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα). Πέθανε στη Μαγιόρκα το 2007.