Σωματική γλυπτική performance της Νάσιας Συντέτα «To incubate»

Παρασκευή 06 Οκτωβρίου στις 19.00

MOMus-Μουσείο Άλεξ Μυλωνά (Πλ. Αγίων Ασωμάτων 5, Θησείο, Αθήνα)

Στο πλαίσιο της έκθεσης «Contemporary Womanhood 1.0: σύγχρονες θηλυκότητες»

Το έργο «To incubate» της Νάσιας Συντέτα είναι μια σωματική γλυπτική performance που εντάσσεται στη θεματική της εκκόλαψης του ανώτερου πνευματικού εαυτού, θέμα που η γλύπτρια εξερευνάει με δράσεις της τον τελευταίο χρόνο.

Με κοινό γνώμονα την γέννηση και την ιεροτελεστική έκφανση της θηλυκότητας, μετατρέπει τον χώρο σε έναν βωμό όπου οργανικά αντικείμενα της προσωπικής συλλογής της, όπως κρύσταλλοι, εξωσκελετοί θαλάσσιων οργανισμών, κοχύλια και κοράλλια κ.α., συνθέτουν ένα ζωντανό γλυπτό που θα δημιουργεί η ίδια μέσω της επιτελεστικής δράσης. Η ίδια, ως ιέρεια αυτής της νέας αδογματικής θρησκείας που δημιουργείται, προσεύχεται μέσω της δράσης προς την ανώτατη φύση της θηλυκότητας. Μέσα από το ηχητικό τοπίο που θα αγκαλιάζει τον χώρο θα επιτευχθεί μια άυλη αφήγηση της κάθαρσης μέσα από το μυστήριο της γέννησης και της βάφτισης .

Η δράση θα πραγματοποιηθεί στον αίθριο χώρο του μουσείου, απέναντι από το έργο της Άλεξ Μυλωνά με τίτλο «Η γέννηση της Αφροδίτης».

Βιογραφικό: H Νάσια Συντέτα (1998) είναι γλύπτρια με βάση την Αθήνα. Το έργο της διακρίνεται από την χαρακτηριστική υδάτινη γλυπτική ποιότητα ενώ κινείται γύρω από τις θεματικές της εξερεύνησης και προσέγγισης του ανώτερου πνευματικού εαυτού καθώς και της ρευστότητας του κοινωνικού φύλου. Η πρακτική της επικεντρώνεται στην δημιουργία γλυπτών/σπαθιών και υψηλής ραπτικής επιδερματων/ κουστουμιών, χρησιμοποιώντας υλικά όπως τα ημιδιαφανή υφάσματα σε συνδυασμό με σιλικόνη, μέταλλο, βιοπλαστικά, και οικολογική ρητίνη. Συλλέγει πλαστικούς ρύπους από ακτές και τους μεταμορφοποιεί σε ρούχα, σχολιάζοντας έτσι την υπερκατανάλωση πλαστικού καθώς και την μη διαχειρίσιμη ποσότητα ρύπων στις θάλασσες. Ερευνάει την σχέση μεταξύ ύλης και ενέργειας με γνώμονα την κβαντική φυσική , και αναρωτιέται το πως κάτι άυλο όπως ένα συναίσθημα , μπορεί να παγιδευτεί σε σωματίδια και να υλοποιηθεί στην μορφή ενός γλυπτού. Στην δουλειά της παρουσιάζονται έντονες επιρροές από την αρχαιοελληνική  μυθολογία, με χρήση αρχετύπων όπως οι σειρήνες, οι νύμφες, μαινάδες, αμαζόνες καθώς και από την ιεροτελεστία και τον έντονο φεμινιστικό χαρακτήρα που φέρουν αυτές οι μορφές. Εξερευνάει την ιερή δύναμη της θηλυκότητας και εναντιώνεται στην πατριαρχία χρίζοντας τον εαυτό της Ιέρεια μιας προσωπικής αδογματικής ‘θρησκείας’ με κέντρο την εξερεύνηση του σώματος ,την εναρμόνιση με την φύση και την θηλυκή έκφραση.